startAktualnościKrótko o zasadach prowadzenia sporów w sądzie cywilnym
Aktualności
31
07
2017
Krótko o zasadach prowadzenia sporów w sądzie cywilnym
Wytoczenie sprawy sądowej pociąga za sobą szereg konsekwencji dla strony postępowania, z którymi musi się ona liczyć już na wstępnym etapie podejmowania decyzji o skierowaniu pozwu do sądu – znajomość chociażby podstawowych procedur sądowych może niejednokrotnie nieść za sobą skutki bardzo korzystne dla strony (nawet jeśli korzysta ona z pomocy profesjonalnego pełnomocnika). Jedną z najważniejszych zasad procesu jest zasada szybkości procesu – chodzi przy tym o instytucje procesowe, które mają zdyscyplinować strony do przedstawiania całej swojej argumentacji oraz powoływania środków dowodowych na możliwie najwcześniejszym etapie sprawy.

Kluczowy jest w tym zakresie przepis art. 207 § 6 kodeksu postępowania cywilnego – „sąd pomija spóźnione twierdzenia i dowody, chyba że strona uprawdopodobni, że nie zgłosiła ich w pozwie, odpowiedzi na pozew lub dalszym piśmie przygotowawczym bez swojej winy lub że uwzględnienie spóźnionych twierdzeń i dowodów nie spowoduje zwłoki w rozpoznaniu sprawy albo że występują inne wyjątkowe okoliczności”. Odpowiednikiem tego przepisu, jeśli spór toczy się na przykład w trybie postępowania upominawczego jest przepis art. 503 § 1 zd. 3 kodeksu postępowania cywilnego – „sąd pomija spóźnione twierdzenia i dowody, chyba że strona uprawdopodobni, że nie zgłosiła ich w sprzeciwie bez swojej winy lub że uwzględnienie spóźnionych twierdzeń i dowodów nie spowoduje zwłoki w rozpoznaniu sprawy albo że występują inne wyjątkowe okoliczności.”

Skutek procesowy w postaci pominięcia dowodu strona może odczuć bardzo dotkliwie – może on wiązać się z przegraniem procesu oraz obciążeniem pełnymi jego kosztami. Czy zasada ta ma charakter absolutny? Oczywiście nie – w pewnym okolicznościach możliwe jest przedkładanie dowodów na dalszym etapie sprawy jednakże warto już na etapie wstępnych rozmów z kancelarią prawną zadbać o bardzo dokładne przedstawienie wszystkich okoliczności faktycznych oraz zgłoszenie wszystkich istniejących dowodów istotnych dla sprawy.

Gdyby jednak dowód pojawił się później zwrócić należy uwagę na treść art. 217 § 1 kodeksu postępowania cywilnego, który stanowi iż „strona może aż do zamknięcia rozprawy przytaczać okoliczności faktyczne i dowody na uzasadnienie swoich wniosków lub dla odparcia wniosków i twierdzeń strony przeciwnej” – przepis ten ma istotne znaczenie szczególnie w przypadku powoływania dowodów odpierających zarzuty strony przeciwnej, a także w sytuacji w której wcześniejsze przedstawienie dowodu, obiektywnie rzecz biorąc, było po prostu niemożliwe. Ostateczna decyzja zawsze należy do sędziego. Jak wskazuje się w piśmiennictwie „Przewodniczący w ramach przyznanej mu dyskrecjonalnej władzy może nałożyć na strony obowiązek (ciężar procesowy) złożenia dalszych pism przygotowawczych, przy czym w takim zarządzeniu ma oznaczyć porządek składania pism, termin, w którym należy je złożyć, i oznaczyć okoliczności, jakie mają w nich zostać wyjaśnione. Skoro jest on uprawniony do wskazania w tych zarządzeniach okoliczności, które przez stronę w piśmie mają zostać wyjaśnione, to wywiera on także wpływ na zakres przedstawionego przez strony materiału procesowego.” (tak: Górowski [w:] Komentarz do art. 207 KPC T. I, red. Piasecki, wyd. 7, 2016).